De frisse lucht om 1 uur ‘s nachts was genadeloos, doordrong zelfs de dikste lagen. Maar voor Lian Peng Cheng en de 12 andere leden van de Outdoor Adventure Club van NTU, overschaduwde de verwachting van de top van Mt. Rinjani de kou. Dit was geen gewone berg—het was een actieve vulkaan van 3.726 meter op het eiland Lombok, Indonesië, bekend om zijn zware paden en adembenemende uitzichten.
De klim was onderdeel van de voortdurende missie van de club om de extremen van de natuur te verkennen, en voor Lian was het een uitdaging als geen ander. Gevoed door brood met marmelade en dampende gemberthee, verzamelde de groep zich in het donker, hun hoofdlampen vormden een sterrenbeeld van vastberadenheid terwijl ze zich voorbereidden op de beklimming.
De Trekking Begint
Toen de groep begon, onthulde het pad zich als een steil, stoffig pad dat alleen verlicht werd door het zwakke schijnsel van hun hoofdlampen en de glinsterende maan boven hen. Het licht van andere trekkers verderop leek op vuurvliegjes die het kronkelende pad verlichtten, een surrealistische gids naar de top.
In het eerste uur hield het team een constant tempo aan, trekkend door losse vulkanische as en scherpe rotsen. De gidsen, een constante bron van aanmoediging, zorgden ervoor dat iedereen veilig bleef terwijl ze behendig door het terrein navigeerden. Bij de eerste pauze ging Lian op een vulkanische rots zitten, de kou drong door zijn lagen heen. Kijkend naar de top besefte hij hoeveel er nog te gaan was. De reis die voor hen lag was ontmoedigend, maar de schoonheid van de sterrenhemel maakte elke ademhaling de moeite waard.
De Strijd Intensifieert
Het pad werd steiler en de lucht dunner, wat zowel het lichaam als de geest op de proef stelde. Elke stap vooruit voelde als een strijd, omdat de losse vulkanische as ervoor zorgde dat trekkers achteruit gleden, bijna evenveel als ze vooruit kwamen. Voor elke drie stappen omhoog gingen er twee verloren door de zwaartekracht en de onstabiele grond.
Lian’s kuiten brandden van de inspanning en zijn longen deden pijn door de dunne lucht. De strijd werd verergerd door de bittere kou—de temperaturen schommelden rond het vriespunt. “Waarom doe ik dit?” vroeg Lian zich af terwijl zijn motivatie afnam. De zon begon op te komen, en een zacht licht verspreidde zich over de berg, wat betekende dat ze de zonsopgang op de top gemist hadden. Even leek het idee om om te keren groot.
Maar toen kwam het aanmoedigen van medetrekkers die voorbij kwamen. “Je kunt het, maat!” riepen vreemden, hun woorden tilden Lian’s geest op. Aangedreven door hun vriendelijkheid en de onwrikbare steun van zijn groep, ging hij door, stap voor stap, hoe pijnlijk ook
De Top Bereiken
Na wat een eeuwigheid leek, verscheen de top eindelijk in zicht. Vermoeidheid maakte plaats voor opwinding toen Lian en zijn team bovenop Mt. Rinjani stonden, 3.726 meter boven de zeespiegel. Het uitzicht was buitengewoon—a panoramic view van het kratermeer beneden, omgeven door ruige pieken en een schijnbaar eindeloze horizon.
De groep nam om de beurt de iconische metalen plaat die hun prestatie verklaarde: “Mt. Rinjani 3726m”. Camera’s klikten terwijl ze het moment vastlegden tegen de achtergrond van het turkooise kratermeer en de weelderige bergen die zich zover het oog reikte uitstrekten. De vermoeidheid, de kou, de twijfels—alles smolt weg door zo’n overweldigende schoonheid.
Reflecties over de Reis
Voor Lian was de trekking net zozeer een persoonlijke groei als het bereiken van de top. De verblindende nachtelijke hemel, de kameraadschap tussen de trekkers en de ruwe uitdaging van het beklimmen van Mt. Rinjani maakten het een ervaring die hij voor altijd zou koesteren.
“De echte helden,” merkte Lian op, “waren de gidsen en dragers.” Deze mensen, vaak gekleed in slippers, droegen zware lasten en navigeerden behendig door het verraderlijke terrein, wat ervoor zorgde dat de veiligheid en het comfort van de groep gewaarborgd werd. Hun veerkracht en toewijding maakten een blijvende indruk.
Een Eenmalige Ervaring
Toen de groep begon aan de afdaling, dacht Lian na over de lessen die hij tijdens de klim had geleerd. De trekking was een test van fysieke uithoudingsvermogen, mentale kracht en de kracht van collectieve steun. Het herinnerde hem aan de eenvoudige vreugden van de natuur en het belang van volharding in het aangezicht van tegenspoed.
Voor Lian en zijn mede-avonturiers was het beklimmen van Mt. Rinjani niet zomaar een wandeling—het was een transformatieve reis. De vulkaan had hen uitgedaagd, bescheiden gemaakt en hen uiteindelijk beloond met een ervaring die voor altijd bij hen zou blijven.
