Mount Rinjani, met een hoogte van 3.726 meter boven zeeniveau, domineert de skyline van Lombok, Indonesië. Als de op één na hoogste vulkaan van het land is zijn silhouet een constant herinnering aan de ruwe kracht en aantrekkingskracht van de natuur. Voor Jane en Stephen, het reisbloggersduo achter Nomadasaurus, was deze iconische top de ultieme uitdaging—een test van uithoudingsvermogen, kracht en veerkracht.
Waarom de Mount Rinjani beklimmen?
Voor Jane en Stephen was het beklimmen van Mount Rinjani meer dan alleen een wandeltocht; het ging om zichzelf tot het uiterste te drijven. Ze waren geen onbekenden met zware trektochten, want ze hadden door Canada, Europa en Vietnam gewandeld. Toch bleek Rinjani een van de zwaarste wandelingen te zijn die ze ooit hadden gemaakt.
De aantrekkingskracht van Rinjani is veelzijdig. Hoewel de trek fysiek veeleisend is, belooft het wandelaars ongeëvenaarde uitzichten: het levendige turquoise Segara Anak-meer in het kratergebied, de actieve top van de Mount Barujari die rookwolken uitstoot, en het uitzicht op eindeloze sterren ’s nachts, zo dicht opeengestapeld dat ze lijken te zijn geschilderd op de lucht.
Maar voorbij de adembenemende landschappen, ligt de ware schoonheid van de trek in de reis zelf—een strijd die zowel het lichaam als de geest op de proef stelt. Het is de uitdaging die velen drijft om de steile hellingen van Rinjani, de zandige paden en het onvoorspelbare weer aan te gaan.
De Trekkingservaring van Jane en Stephen
Ondanks hun uitgebreide trekkingachtergrond onderschatten Jane en Stephen de moeilijkheid van de Rinjani-trek. Met zijn steile beklimmingen, losse vulkanische puin en meedogenloze afdalingen was dit een tocht als geen ander. Zoals ze het zelf zeggen:
“We gingen de Mount Rinjani-trek in met een beetje een nonchalante houding… maar de trek door Rinjani is zwaar. Echt verdomd zwaar.”
Dag 1: De brute klim naar de kraterkam
De eerste dag begon met een wandeling van 8 kilometer, met een pittige stijging van 1.500 meter. Het moeilijkste gedeelte kwam tijdens de laatste 4 kilometer, die bijna 4 uur duurde om te voltooien. Het zandige, glibberige terrein voelde aan als het beklimmen van een eindeloze trap bedekt met losse gravel.
Jane en Stephen merkten dat ze zich door pure wilskracht heen werkten terwijl hun tempo tot een kruipgang vertraagde. Het pad, zonder onderhoud, testte hun balans en doorzettingsvermogen.
“Tenzij je een trail-runner held bent of een echte superheld, wees voorbereid om je wil en lichaam tot het uiterste te drijven.”
Toen ze het kamp op de kraterkam van Sembalun naderden, zette de uitputting in, maar ook de opwinding. De zon begon onder te gaan en verlichtte de krater, het glinsterende meer eronder en de torenhoge top die hen tegemoet kwam.
Dag 2: De middernachtelijke klim naar de top
Ze stonden om 2 uur ’s nachts op en begonnen de klim naar de top onder een deken van sterren. Het pad, hoewel slechts 1 kilometer lang, duurde drie slopende uren om te voltooien. Losse puin en vulkanische as maakten elke stap verraderlijk—één stap vooruit betekende vaak twee stappen terug. De kou sneed door hun lagen terwijl de temperatuur rond het vriespunt schommelde.
“Het is alsof je in de woestijn loopt. Je klimt drie stappen en daarna glijd je twee stappen naar beneden. Dat is waarom het zo lang duurt.”
Ondanks de uitdagingen gingen ze door, gemotiveerd door de belofte van zonsopgang vanaf de top. Toen ze eindelijk de top bereikten, werden ze begroet door een adembenemend panorama: het kratermeer beneden, de zon die opkwam aan de horizon, en de Mount Agung in de verte. Het gevoel van voldoening was tastbaar.
“Het was moeilijk, koud en langzaam, maar het uitzicht vanaf de top maakte alles goed.”
Dag 2 (Vervolg): De afdaling naar Segara Anak Lake
Na een tijdje genoten te hebben van de zonsopgang, daalden Jane en Stephen weer af naar de kraterkam voor het ontbijt. Vervolgens begonnen ze aan de steile, ruige afdaling naar het Segara Anak-meer, waar ze genoten van een verfrissende duik in het warme water van het meer. De rust in het kraterbekken was een scherp contrast met de zware klim die ze net hadden doorgemaakt.
Afhankelijk van de energie van de groep, kunnen wandelaars besluiten om naast het meer te kamperen of de steile klim naar de Senaru-kraterkam aan te pakken. Jane en Stephen, altijd op zoek naar een uitdaging, kozen voor de laatste optie, en trotseerden opnieuw een zware klim om hun tweede kamp te bereiken.
Dag 3: De lange afdaling
De derde dag, de afdaling naar het dorp Senaru, was deceptief zwaar. Hoewel het voornamelijk bergafwaarts ging, maakte de constante druk op hun knieën en dijspieren de reis eindeloos. Tegen de tijd dat ze de finish bereikten, trilden hun benen en deden hun lichamen pijn.
“Als je zonder geschramde knieën of spierpijn wegkomt, ben je zeker een berggeit!”
Ondanks de fysieke tol, liet de trek een diep gevoel van voldoening achter. Ze hadden een van de zwaarste trektochten in Indonesië overwonnen en de herinnering aan de spectaculaire landschappen van Rinjani zou voor altijd bij hen blijven.
Je Eigen Rinjani Trekking Avontuur Plannen
Jane en Stephen raden aan om goed te plannen en je voor te bereiden als je een trektocht naar Rinjani overweegt. De opties zijn divers, en elke route biedt zijn eigen unieke uitdagingen en beloningen.
- Drie dagen, twee nachten: De populairste optie, die voldoende tijd biedt om de top te bereiken en van het meer en de warmwaterbronnen te genieten.
- Vier dagen, drie nachten: Een meer ontspannen trekking met extra tijd om de natuurlijke schoonheid in je op te nemen.
- Twee dagen, één nacht: Alleen geschikt voor de topfitte wandelaars, deze optie vereist een brute klim naar de top op de eerste dag.
Voor Jane en Stephen was de drie dagen, twee nachten trek de perfecte balans. Het gaf hen de gelegenheid om de top, het meer en de diverse landschappen te ervaren zonder zich te gehaast te voelen.
De Juiste Trekkingmaatschappij Kiezen
Jane en Stephen benadrukken het belang van het kiezen van een gerenommeerde trekkingmaatschappij. Ze kozen voor Hajar Trekking, een lokaal bedrijf dat bekend staat om zijn toewijding aan duurzaamheid en hoogwaardige service. Hun gids, Adi, was deskundig, geduldig en attent op hun behoeften, terwijl de dragers onvermoeibaar werkten om het kamp op te zetten en maaltijden te bereiden.
“Hajar Trekking heeft ons uitstekend verzorgd. Onze gids, Adi, kende elke steen en boomwortel op het pad en stelde altijd onze veiligheid voorop.”
Ze waarschuwen tegen het kiezen van de goedkoopste tours, die vaak beknibbelen op veiligheid en comfort. Een beetje meer uitgeven zorgt ervoor dat wandelaars ervaren gidsen, goede uitrusting en verantwoorde afvalbeheerpraktijken krijgen.
Essentiële Inpaklijst voor de Mount Rinjani
Jane en Stephen leerden uit ervaring hoe belangrijk het is om verstandig in te pakken voor Rinjani. Het weer varieert drastisch van de warme savanne naar de ijskoude top, dus een diverse inpaklijst is essentieel:
- Warme Kleding: Hoed, handschoenen en thermische lagen voor de koude nachten en de klim naar de top.
- Wandeluitrusting: Stevige schoenen en wandelstokken om het losse, steile terrein te navigeren.
- Wandeluitrusting: Stevige schoenen en wandelstokken om het losse, steile terrein te navigeren.
- Hydratatie en Snacks: Hoewel maaltijden worden verstrekt, wordt aanbevolen om extra energierepen mee te nemen.
- Persoonlijke Hygiëne: Neem een klein handdoekje, natte doekjes en een toiletkit mee.
Laatste Gedachten
Het beklimmen van de Mount Rinjani is een reis van extremen—intens fysieke inspanning gecombineerd met enkele van de meest spectaculaire uitzichten in Indonesië. De ervaring van Jane en Stephen is een bewijs van de schoonheid en de uitdaging van deze iconische vulkaan. Voor degenen die op zoek zijn naar avontuur, is Rinjani een waardige tegenstander die je grenzen op de proef zal stellen en je beloont met herinneringen die een leven lang meegaan.
“Als je dit allemaal hebt gelezen en denkt ‘Hell, ja! Laat maar komen!’ ga er dan voor. Wees gewoon voorbereid—dit is een trekking die je nooit zult vergeten.”
Dus, ben je klaar om in de voetsporen van Jane en Stephen te treden en de machtige Mount Rinjani te trotseren?
