Toen Benoit, een zelfgeleerde webontwikkelaar en gepassioneerd fotograaf, zijn zinnen zette op de Mount Rinjani, was hij niet alleen op zoek naar de spanning van avontuur. Als iemand die gedijt op nieuwe uitdagingen en de vrijheid van de buitenlucht, werd de trektocht op de Mount Rinjani een diep persoonlijk reis—een test van uithoudingsvermogen, een viering van de natuur en een onvergetelijke ervaring op de op een na hoogste vulkaan van Indonesië.
Na een rustgevende week op de stranden van Zuid-Lombok, voelde Benoit de drang om het zachte ritme van de golven in te ruilen voor het ruige terrein van de Mount Rinjani. Met zijn majestueuze top op 3.726 meter en adembenemende uitzichten op het Segara Anak-meer dat in de krater ligt, bood de vulkaan alles wat een avontuurlijke wandelaar zich maar kon wensen. Hij koos voor de 3D/2N Summit en Lake Trek, een veeleisende route die begint in Senaru, de kraterrand opklimt, naar de caldera afdaalt en uiteindelijk de top bereikt voordat hij afdaalt naar Sembalun.
Een Chaotisch Begin
Benoit’s trek begon met een reeks misstappen. Nadat hij vroeg vertrok vanuit Gili Air, bevond hij zich al snel in een draaikolk van miscommunicaties, vertragingen en een onverwachte late aankomst in Senaru. Toen hij om 11 uur ‘s ochtends bij het beginpunt arriveerde, was zijn groep al uren eerder vertrokken. Na een snelle noedelsoep werd hij gekoppeld aan een gids en kreeg hij de taak om in te halen—bijna in een ren tempo.
De uitdaging nam snel toe terwijl Benoit zich inspande om bij te blijven met zijn gids, die ondanks het dragen van alleen slippers een duizelingwekkend tempo aanhield. De trektocht, die al veeleisend was onder normale omstandigheden, werd een race tegen de klok. Twee uur later zag hij eindelijk een van de dragers van zijn groep in de verte.
De Ongelooflijke Kracht van de Dragers
Het ontmoeten van de drager was een nederige ervaring. Benoit stond versteld van de man, die ondanks zijn kleine gestalte en een merkbare mankheid, een last van meer dan 30 kilogram droeg. Nieuwsgierig en vastbesloten om de last te delen, bood Benoit aan om de lading van de drager te dragen—een fout die hij al snel betreurde. Het balanceren van het gewicht bleek bijna onmogelijk, en Benoit kreeg een nieuw respect voor de ongelooflijke kracht en veerkracht van de dragers die zulke trektochten mogelijk maken.
Het Bereiken van de Senaru Rim
Laat in de namiddag herenigde Benoit zich met zijn groep—een levendige groep Spaanse vrienden uit Jakarta—en zette hij de trek voort naar de kraterrand. De beloning voor zijn uitputtende inspanning was een panoramisch uitzicht op het Segara Anak-meer en de imposante top van de Mount Rinjani, verlicht door de gouden gloed van de ondergang van de zon. Die avond, onder een sterrenhemel, deelde het team een stevige maaltijd van nasi goreng bereid door hun gids en dragers. Uitgeput viel Benoit vroeg in slaap, zich voorbereidend op de afdaling de volgende dag naar de krater.
Afzinken naar het Meer
De tweede dag begon met een adembenemende zonsopgang die de krater in zacht, warm licht hulde. Na een ontbijt van gefrituurde bananen en toast, begon de groep aan een steile en glibberige afdaling naar het Segara Anak-meer. Het pad, hoewel verraderlijk, beloofde indrukwekkende uitzichten. Bij het meer rustten de wandelaars, sommigen genoten van de hete bronnen terwijl anderen zich waagden in het ijskoude kraterwater.
De klim uit de krater bleek even uitdagend. Benoit werkte samen met de gewonde drager, waarbij ze de lading om de beurt droegen om de last van de man te verlichten. De steile klim vereiste frequente pauzes, en tegen de tijd dat ze de Senaru Rim bereikten, was vermoeidheid op ieder gezicht te zien. Maar toen de groep zich vestigde in het kamp, werden ze getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang—een vredig moment voordat de klim naar de top die voor hen lag.
De Laatste Stoot naar de Top
Om 2 uur ‘s nachts op de laatste dag werd Benoit wakker met koffie, koekjes en ijskoude temperaturen. In elke warme laag die hij had, voegde hij zich bij zijn groep voor de klim naar de top. Gekleed in het zwakke schijnsel van hoofdlampen, marcheerden ze achter elkaar omhoog over het vulkanische grind. Het steile, glibberige pad testte elke gram van hun vastberadenheid, maar de beloning was de moeite waard.
Bij zonsopgang stond Benoit op de top van de Mount Rinjani, omgeven door uitzichten die zich uitstrekten over Bali, Flores en Sumbawa. Het kratermeer glinsterde ver beneden, en de zonsopgang wierp een vurige gloed over het landschap. De bijtende wind en ijskoude temperaturen konden het gevoel van prestatie dat over hem heen spoelde niet dimmen.
De Lange Afdaling
De afdaling van de top was een mengeling van opwinding en voorzichtigheid. Neerglijden over los grind voelde meer als skiën dan wandelen, en Benoit’s wandelstokken bleken van onschatbare waarde. Bij terugkomst in het kamp werd hij verwelkomd met een bananenpannenkoek—een bescheiden maar diep bevredigende beloning na de zware trek.
Het laatste stuk van de reis, een vijf uur durende afdaling naar Sembalun, testte ieders uithoudingsvermogen. Vermoeide benen en pijnlijke spieren maakten elke stap zwaarder. Ondanks de vermoeidheid voelde Benoit een overweldigend gevoel van dankbaarheid—voor de kameraadschap van zijn mede-trekkers, de niet aflatende toewijding van de dragers en de adembenemende schoonheid van de Mount Rinjani.
Reflecties op een Onvergetelijk Avontuur
Toen Benoit aan boord stapte van een veerboot om zich weer te verenigen met zijn partner Fabienne op de Gili-eilanden, kon hij het niet helpen maar reflecteren op de transformerende aard van zijn trektocht. De 3D/2N Summit en Lake Trek had hem tot zijn fysieke en mentale grenzen gedreven, hem belonend met ervaringen en uitzichten die voor altijd in zijn geheugen gegrift zouden blijven. Voor Benoit was het trekken op de Mount Rinjani niet zomaar een wandeling, het was een getuigenis van de veerkracht van de menselijke geest en de diepe schoonheid van de natuurlijke wereld.
Zou hij de trektocht aanraden? Absoluut. Maar met een waarschuwing: kom voorbereid, respecteer de dragers en wees bereid je eigen grenzen te confronteren.
