https://www.youtube.com/watch?v=KOq8_22YjOs
Voor reizigers en avonturiers biedt de Rinjani berg niet alleen een klim, maar een levensveranderende ervaring. Een van deze trekkers, vergezeld door een levendig groepje reisgenoten, deelde hun eerste dag van de klim in een meeslepende vlog die de essentie van de reis vastlegt. Hun gedetailleerde verslag combineert de logistieke uitdagingen van het bereiken van Lombok met de fysieke en emotionele rollercoaster van het wandelen op de Rinjani. Hier is hun verhaal.
De reis naar Lombok: Een lange dag van reizen
De trekking begon lang voordat ze voet op het pad zetten. Startend in Seminyak, Bali, stond de groep voor een complex reisplan met auto’s, boten en jeeps om hun basiskamp in Senaru te bereiken. Hun ophaalservice arriveerde op tijd, wat het begin markeerde van een lange en vermoeiende reis. Van Seminyak reden ze twee uur naar de Padangbai haven, waar een smalle weg en druk verkeer de rit, die al lang was, nog langer maakte.
In de Padangbai haven stapten ze aan boord van een Wahana speedboot richting Lombok. Ondanks de ruime stoelen en vlotte instap, maakte de intense golven de rit tot een achtbaanervaring. Zelfs met medicijnen tegen reisziekte, lieten de onstuimige zeeën hen moe en uitgeput aankomen in de Bangsal haven in Lombok. Maar de reis was nog niet voorbij; een rit met de jeep over kronkelende bergwegen bracht hen uiteindelijk naar het dorp Senaru, hun basiskamp voor de nacht.
Na bijna zeven uur reizen, kwamen ze aan bij hun accommodatie, een serene lodge omgeven door de natuur. Uitgeput maar opgewonden, maakten ze zich klaar voor het avontuur dat voor hen lag, met een eenvoudige maar bevredigende maaltijd van gebakken rijst, noedels en zwarte peperkip.
De eerste dag van de klim: Van basiskamp naar de wolken
De volgende ochtend begon vroeg, met de groep die zich verzamelde voor het ontbijt en een gedetailleerde briefing van Harry, de manager van hun trekkingbedrijf. Harry gaf een overzicht van de tocht, inclusief veiligheidsmaatregelen, de route en het schema. De stemming was goed, want de groep, een mix van reizigers uit Korea, Italië en andere landen, bond samen over hun gedeelde enthousiasme.
De hike begon op 1.063 meter boven zeeniveau, en het eerste gedeelte was een constante klim door open graslanden. Koeien graasden langs het pad, een schilderachtig contrast met de steile klim die hen te wachten stond. Hoewel de helling in het begin beheersbaar was, maakten de hitte en het gewicht van hun rugzakken de tocht snel uitdagend. Regelmatige pauzes werden een noodzaak, waarbij ze de tijd namen om op adem te komen en de verbluffende uitzichten in zich op te nemen.
Toen ze Positie Eén bereikten, begon de moeilijkheid van de tocht zich te manifesteren. De gidsen en dragers, die de benodigdheden voor de twee nachten van de groep droegen, bewogen zich moeiteloos vooruit. Ondertussen streden de trekkers tegen hun vermoeidheid, aangedreven door het adembenemende landschap.
Positie Twee: Een welverdiende pauze
Het bereiken van Positie Twee, gelegen op 1.505 meter, was een belangrijke mijlpaal. Hier pauzeerde de groep voor de lunch, een maaltijd bereid door hun toegewijde dragers. Roergebakken groenten, kip en tempeh werden geserveerd met rijst en een verscheidenheid aan sauzen, wat de energie gaf die nodig was voor de steile klim die hen te wachten stond.
Apen, die altijd aanwezig zijn op dit deel van het pad, voegden een speelse sfeer toe aan de stop. Ze observeerden de trekkers nieuwsgierig en kwamen af en toe dichterbij in de hoop wat resten te bemachtigen. Na een welverdiende rust, bereidde de groep zich voor om het meest uitdagende gedeelte van de dag aan te pakken.
De laatste push naar de rand van de krater
Het gedeelte van Positie Twee naar de rand van de krater testte hun uithoudingsvermogen als nooit tevoren. Het pad veranderde in een onophoudelijke klim, met losse stenen en ongelijk terrein die elke stap tot een strijd maakten. De gidsen moedigen de groep aan, herinnerend hen eraan om langzaam te gaan en uit te rusten wanneer nodig. Onderweg werden de trekkers beloond met steeds dramatischere uitzichten, terwijl de wolken om hen heen draaiden en het dal zich beneden hen uitstrekende.
Eindelijk, na bijna zeven uur wandelen, bereikte de groep de rand van de krater op 2.600 meter. Het uitzicht dat hen begroette was werkelijk magisch. De tenten waren al opgezet, en de ondergang van de zon baadde het landschap in oranje en roze tinten. Onder hen schitterde het kratermeer, omlijst door ruwe pieken en zwevende wolken.
Uitputting veranderde in blijdschap terwijl ze van het uitzicht genoten, foto’s namen en zich verwonderden over de natuurlijke schoonheid om hen heen. De dragers, altijd efficiënt, bereidden een stevige maaltijd van groentecurry, eieren en rijst voor, die de groep at terwijl ze verhalen deelden over de trek van de dag.
Een nacht boven de wolken
Toen de nacht viel, veranderde de sfeer naar een stille reflectie. De groep lag in hun tenten, starend naar een sterrenhemel. Voor een van de trekkers was het hun eerste keer kamperen, wat een extra laag verwondering toevoegde aan een al buitengewone ervaring. Ondanks hun pijnlijke spieren, konden ze niet anders dan een diepe dankbaarheid voelen voor de kans om zo’n ongerepte schoonheid te aanschouwen.
Een reis om te herinneren
De eerste dag van hun Rinjani trek was net zozeer over de reis als over de bestemming. Van de logistieke complexiteit om Lombok te bereiken tot de fysieke eisen van de klim, elk moment was een test van doorzettingsvermogen en een viering van de grootsheid van de natuur. Voor deze reizigers was de rand van de krater niet alleen een rustpunt, maar een herinnering aan wat mensen kunnen bereiken als ze avontuur omarmen.
Hun verhaal is een bewijs van de kracht van de Rinjani trekking om grenzen te verleggen en blijvende herinneringen te creëren. Voor iedereen die deze reis overweegt, dient hun ervaring zowel als inspiratie als bewijs dat de moeite het meer dan waard is.
Links
