https://www.youtube.com/watch?v=daKy-AamiQs
Vanaf het begin van hun beklimming was het duidelijk dat dit geen eenvoudige wandeling zou worden. Met zijn hoogte van 3.726 meter staat de Mt. Rinjani bekend om zijn meedogenloze terrein en onvoorspelbare omstandigheden. Voor dit koppel was het avontuur net zozeer een mentale test als een fysieke uitdaging. Hun verhaal is er een van moed, kameraadschap en triomf te midden van tegenspoed.
Dag Eén: Goede Moed en een Moeilijke Start
Het koppel vertrok vanuit hun basis in Lombok, vol enthousiasme en klaar voor de uitdaging. Met pannenkoeken als ontbijt en een paar lachjes over de vulkanische geschiedenis van Rinjani (de laatste uitbarsting was ongemakkelijk recent), begonnen ze optimistisch aan de tocht.
Na een snelle medische controle en registratie betraden ze het startpunt van het pad. Voor hen torende de vulkanische reus op, met zijn top nauwelijks zichtbaar. De wandeling begon rustig, met uitgestrekte savannezichten die hen afleidden van de hitte. De eerste grote pauze kwam bij Post Twee, waar de dragers een verrassend buffet serveerden van geroerbakte groenten, rijst en tempeh. Abby en Gaz stonden versteld van hoe deze dragers met 20 kilo op hun rug, op steile paden en slechts op slippers, toch een glimlach konden behouden.
Ondanks hun enthousiasme begon de realiteit van de trekking na de lunch door te dringen. Het pad werd steiler en vulkanisch stof bedekte hun schoenen en kleding, waardoor elke stap zwaarder werd. Tegen de tijd dat ze het kamp aan de kraterrand bereikten, was de vermoeidheid zichtbaar. Het kamp lag op een dramatische hoogte, met adembenemende uitzichten op het kratermeer en de intimiderende top die hen de volgende dag te wachten stond.
Dag Twee: De Top of Niets
Om 1:30 uur ’s nachts stonden ze op om zich voor te bereiden op wat ze “het engste deel” van de tocht noemden. De beklimming naar de top was steil, glad en blootgesteld aan sterke wind die zelfs de hoofdlampen van wandelaars af kon blazen. Het donkere pad vereiste volledige focus, en het koppel beschreef elke stap als een mentale strijd.
Toen ze de laatste richel naar de top naderden, werden de omstandigheden nog gevaarlijker. De combinatie van harde windstoten en smalle paden maakte het te riskant, en ze namen de moeilijke beslissing om terug te keren, slechts een uur van de top verwijderd. Veel andere wandelaars op de berg maakten die ochtend dezelfde keuze. “Veiligheid boven de top,” concludeerden ze terwijl ze terugkeerden naar het kamp.
De Afdaling: Een Test van Kracht
Hoewel de afdaling niet dezelfde adrenaline met zich meebracht als de beklimming, bracht het zijn eigen uitdagingen mee. Glijden door los vulkanisch grind op steile hellingen was zowel uitputtend als zenuwslopend. Toen ze het basiskamp bereikten, waren ze fysiek uitgeput maar mentaal opgelucht.
De laatste zeven uur durende afdaling naar de finish duwde hen tot het uiterste. Elke stap voelde als een kleine overwinning, zelfs toen blaren en vermoeidheid hen dreigden te vertragen. “We waren kapot, maar de uitzichten maakten het de moeite waard,” reflecteerden ze.
Reflecties op de Mt. Rinjani Beklimming
Hoewel ze de top niet bereikten, was het avontuur van Abby en Gaz op de Mt. Rinjani allesbehalve een mislukking. Ze gingen verder dan ze ooit hadden gedacht, en namen niet alleen de fysieke uitdagingen van de berg aan, maar ook de mentale strijd om te weten wanneer veiligheid prioriteit moest krijgen.
“Dit was de zwaarste fysieke en mentale uitdaging van ons leven,” gaven ze toe. “Maar het is ook een van de meest ongelooflijke ervaringen die we ooit hebben gehad.” Van de momenten van kameraadschap met medewandelaars tot het aanschouwen van de ongerepte schoonheid van het landschap van de Mt. Rinjani, hun reis is een bewijs van doorzettingsvermogen en avontuur.
Ze verlieten de berg met onvergetelijke herinneringen, sterkere banden en een hernieuwd respect voor de ongenadige kracht van de natuur. Voor iedereen die overweegt om de Mt. Rinjani te beklimmen, is hun advies simpel: “Bereid je zo goed mogelijk voor, ken je grenzen en koester elk uitzicht. Het gaat niet om de top; het gaat om de reis.”
Links
