Catherine, een gepassioneerde reislustige en wandelaarster, was altijd al aangetrokken door de aantrekkingskracht van de Mt. Rinjani, een van de meest indrukwekkende natuurlijke bezienswaardigheden van Indonesië. Met een hoogte van 3.726 meter is deze actieve vulkaan op het eiland Lombok niet alleen een test van fysieke uithoudingsvermogen, maar ook een reis door een adembenemend natuurgebied. Haar avontuur, in rijke detail vastgelegd, toont zowel de harde realiteit als de adembenemende schoonheid van de 3D/2N Summit en Lake Trek.
Dag 0: De Inleiding
De reis begon met Catherine en haar metgezellen die laat arriveerden op de Internationale Luchthaven van Lombok. Ondanks het late uur hield de opwinding over wat hen te wachten stond de vermoeidheid op afstand. Na een kronkelige rit van twee uur naar het dorp Senaru, vestigde hun groep zich in een gezellige lodge voor de nacht. Tony, hun chauffeur, zorgde ervoor dat ze comfortabel waren, en Catherine genoot van de rustige omgeving van het dorp, een groot contrast met de drukke stadsgezichten die ze had achtergelaten.
De groep maakte een korte excursie naar de Tiu Kelep Waterval voordat de dag eindigde. Het oversteken van rivieren in slippers bleek een test van evenwicht, maar het was de moeite waard voor de rustige schoonheid van het stromende water. Toen de nacht viel, genoten de groepsleden van een warme maaltijd van gefrituurde kip, omeletten en groentesoep voordat ze naar bed gingen, met een mix van opwinding en bezorgdheid over de uitdaging die hen te wachten stond.
Dag 1: De Klim naar de Sembalun Krater Rim
De volgende ochtend begon vroeg met een eenvoudig ontbijt van gebakken rijst. Om 7:30 uur waren Catherine en haar team op weg naar het dorp Sembalun, waar hun hike officieel begon. Vanaf het startpunt betraden ze uitgestrekte open velden omringd door indrukwekkende uitzichten op de Mt. Rinjani, waarvan de top verborgen was achter een deken van wolken.
De eerste uren van de trekking waren relatief gemakkelijk, met zachte hellingen en schaduwrijke paden. Toen ze Pos 2 naderden, zetten de dragers een heerlijke picknicklunch op, compleet met stoelen, verse salade en zelfs blikken frisdrank — een luxe die Catherine niet had verwacht op zo’n ruige avontuur. De gastvrijheid van de dragers en hun gids, Hajar, was ongeëvenaard, waardoor de groep zich zowel ondersteund als verwent voelde.
Het weer veranderde echter toen het begon te regenen. Met regenjassen aan, zette de groep hun tocht voort door de motregen, navigerend over de steeds modderiger en glibberiger paden. Toen ze de Sembalun Krater Rim bereikten, had de regen de vulkanische grond vochtig gemaakt, waardoor de beklimming gemakkelijker werd. Ze arriveerden voor hun schema, tot hun verrassing, en werden verwelkomd door een opklarende lucht die de majestueuze top van de Mt. Rinjani onthulde.
Kamperen op de Rim
Op de rand van de krater zetten de dragers snel het kamp op, inclusief een tent voor een toilet die de groep amuseerde met zijn eigenzinnige ontwerp. Toen de zon onder de horizon zakte, genoot de groep van een stevige maaltijd van bananenbeignets met geraspte kaas en een rijke curry die hun gemoed opwarmde tegen de naderende kou.
Die nacht had Catherine moeite met slapen, haar gedachten gevuld met anticipatie en een beetje angst voor de klim naar de top die hen te wachten stond. Het geluid van de wind en het geritsel van de tenten droegen bij aan de rusteloze sfeer. Toen haar alarm om 1 uur ‘s nachts ging, wist ze dat het tijd was om de berg te confronteren.
Dag 2: De Klim naar de Top
De klim naar de top begon in het holst van de nacht, het pad verlicht alleen door hoofdlampen. De eerste etappe was zwaar, met losstaande vulkanische as die elke stap tot een uitdaging maakte. Catherine merkte dat ze met elke stap achteruitgleed, wat zowel fysiek als mentaal uitputtend was. Ondanks de kou die in haar gezicht en handen bijt, ging ze door, gemotiveerd door het idee om de top te bereiken.
De tweede etappe bood een korte opluchting, met vlakker terrein dat Catherine de kans gaf om op adem te komen. De smalle paden met steile afgronden aan beide zijden hielden haar echter op scherp. De wind waaide over de rand, waardoor de reis zowel een mentale strijd als een fysieke was.
Het laatste stuk naar de top was het zwaarste. De vulkanische as werd dieper, vermengd met grind, wat het lopen gevaarlijk maakte. Catherine’s spieren brandden, en elke stap voelde zwaarder dan de vorige. Haar gids, Hajar, bleef dicht bij haar, bood aanmoediging en steun. “Als je het niet probeert, weet je het niet,” herinnerde hij haar toen ze aarzelde.
Met pure vastberadenheid bereikte Catherine de top net toen de zon begon op te komen. Het uitzicht was spectaculair: pasteltinten schilderden de lucht, en het kratermeer beneden glinsterde in helderblauw. Overweldigd door emoties, hield ze het bord van de top omhoog, een triomfantelijke glimlach op haar gezicht ondanks haar vermoeidheid. Het moment was zowel nederig als krachtig, een herinnering aan de kracht die ze niet wist te hebben.
Afdalen van de Top
Het afdalen van de top was niet minder uitdagend. De losse vulkanische as maakte het gemakkelijk om uit te glijden, en Catherine’s benen deden pijn bij elke stap. Toch boden de adembenemende uitzichten op het kratermeer en de omliggende bergen constante motivatie. Toen de groep het kamp bij het kratermeer bereikte, waren ze klaar voor een welverdiende pauze.
Na een snelle lunch en een duik in de nabijgelegen warmwaterbronnen, begon de groep aan de klim naar de tegenoverliggende rim. Vermoeidheid sloeg toe toen ze opnieuw een steile klim aankwamen, maar de beloning om de zonsondergang vanaf hun tweede kamp te zien, maakte elke stap de moeite waard. De dragers verrasten opnieuw met hun culinaire vaardigheden, en serveerden een heerlijke maaltijd die de groep voedde voor hun laatste trekkingsdag.
Dag 3: Het Laatste Stuk
De afdaling naar het dorp Senaru markeerde het laatste stuk van Catherine’s reis. Hoewel haar lichaam moe was, duwde het gevoel van voldoening haar vooruit. Ze bewonderde het weelderige groen en de serene sfeer van het bospad, een groot contrast met het kale vulkanische landschap boven.
Toen Catherine Senaru bereikte, voelde ze zich zowel opgelucht als nostalgisch. De trekking had haar tot het uiterste gedreven, maar had haar ook een diep gevoel van prestatie en verbinding met de natuur gegeven. Terwijl ze thee dronk en reflecteerde op de reis, wist ze dat de beklimming van de Mt. Rinjani een van de meest transformerende ervaringen van haar leven zou blijven.
Een Verhaal om te Vertellen
Catherine’s 3D/2N trekking naar de Mt. Rinjani was meer dan alleen een wandeling; het was een getuigenis van veerkracht, kameraadschap en de pure schoonheid van de natuur. Door regen en vermoeidheid ontdekte ze niet alleen de indrukwekkende uitzichten van Lombok, maar ook haar eigen innerlijke kracht. Haar verhaal dient als inspiratie voor iedereen die de uitdaging van het beklimmen van de Mt. Rinjani overweegt, en bewijst dat met vastberadenheid en een beetje hulp van geweldige gidsen, zelfs de meest ontmoedigende reizen de moeite waard zijn.
