Weinig avonturen testen de geest zoals een trektocht op de Mount Rinjani, een actieve vulkaan en een van de meest iconische toppen van Indonesië. Voor Johnny, een ervaren reiziger en blogger, was dit geen gewone hike – het was de perfecte afsluiting van een vervullende reis door Zuidoost-Azië. Na het afronden van een vrijwilligersproject op Bali, was hij samen met zijn groep van zes vrienden klaar om zichzelf uit te dagen met de 2D/1N Mount Rinjani Krater Rim Trek.
De reis begon in Senaru, waar de groep werd verwelkomd door de frisse berglucht en de uitgestrekte uitzichten over de groene landschappen van Lombok. Hoewel het pad voor hen steile klimpartijen en fysieke uitputting beloofde, bood het ook de aantrekkingskracht van adembenemende vergezichten en de voldoening van het bereiken van de krater rand, waar de ruwe kracht van de natuur samenkomt met sereniteit.
De Klim Begint
Na een vroeg ontbijt in Senaru vertrok de groep om 7:30 uur, hun opwinding nauwelijks verbergend achter de zenuwen die ze voelden. Het pad liet geen tijd voorbijgaan om zijn uitdagingen te tonen. Vanaf het begin was het steil – een onophoudelijke klim die zelfs de fitste onder hen naar adem deed happen. Het dikke bosaanbod bood wat verlichting van de tropische zon, en het af en toe ritselen van bladeren en het verre roepen van vogels maakte de trektocht levendig met de natuur.
Halverwege de ochtend bereikte de groep hun eerste belangrijke rustplaats. Hier bereidden de dragers —de echte helden van de trektocht— een stevige maaltijd van gefrituurde noedels en vers fruit voor. Hun efficiëntie was verbluffend; binnen enkele minuten verscheen er een geïmproviseerde keuken die heerlijke maaltijden bereidde uit basale ingrediënten. Deze pauze was meer dan alleen een rustmoment; het was een kans om te bonden, te lachen en kracht te verzamelen voor het pad dat nog voor hen lag.
De laatste push naar de krater rand
Nadat ze na de lunch doorgingen, begon het pad te veranderen. Het dichte bos maakte plaats voor open savanne, waar de intensiteit van de zon hun uithoudingsvermogen op de proef stelde. De hoogte werd nu een factor, met dunnere lucht die elke stap zwaarder maakte. Het laatste stuk naar de krater rand, bekend als de “drie heuvels van wanhoop,” stelde de vastberadenheid van de groep op de proef. Het terrein was rotsachtig, en de steile hellingen leken eindeloos.
Maar toen, net toen de vermoeidheid dreigde hun geest te overschaduwen, verscheen de rand van de krater in het zicht. Het was een moment van triomf. Staand op 2.639 meter, onthulde de krater rand de indrukwekkende schoonheid van Segara Anak, het halvemaanvormige meer dat verscholen ligt in de caldera van de vulkaan. Wolken zweefden zachtjes boven het water, waardoor een scène ontstond die zo surrealistisch aanvoelde dat het leek alsof ze een droom binnengingen.
Een nacht boven de wolken
Het kamp bij de krater rand bood een welverdiende rust. Terwijl de dragers de tenten opzetten en het diner voorbereidden, maakten Johnny en zijn vrienden van de gelegenheid gebruik om de rand van de krater te verkennen. Ondanks dat de wolken het postkaart-perfecte shot verhinderden, was het uitzicht niets minder dan magisch. Toen de zon onder de horizon zakte en de lucht in tinten oranje en paars schilderde, deelde de groep een stil moment van dankbaarheid.
Het diner was eenvoudig maar bevredigend – een mengsel van rijst, groenten en kip die veel beter smaakte dan wat dan ook gekookt op zeeniveau. Toen de duisternis viel, daalde de temperatuur snel en de groep kleedde zich in alle lagen die ze mee hadden genomen. De nacht was koud, bijna bevriezend, maar de heldere lucht erboven, bezaaid met ontelbare sterren, maakte het de moeite waard om te doorstaan. Het was een herinnering aan hoe ver ze waren gekomen – en hoe ver ze van de beschaving waren.
De ochtendafgang
De volgende ochtend begon vroeg, met een snel ontbijt voor de afdaling. Johnny maakte nog een laatste wandeling naar de krater rand om het uitzicht in zich op te nemen. Zonder de wolken van de middag was de caldera kristalhelder en weerspiegelde het meer de opkomende zon als een gigantische spiegel. Het was het perfecte afscheid van de berg.
De afdaling, hoewel gemakkelijker voor de longen, was op zich al een uitdaging. Steile, stoffige paden vereisten zorgvuldige stappen en de groep bewoog zich voorzichtig om uitglijders te voorkomen. Tegen de late ochtend bereikten ze de basis, waar hun chauffeur wachtte om hen naar de haven te brengen voor hun volgende avontuur op de Gili-eilanden. Om 17.00 uur zat de groep cocktails te drinken op het strand – een passend einde van hun trektocht.
Reflecties over de Trek
Voor Johnny was de 2D/1N Mount Rinjani Krater Rim Trek meer dan een gewone hike. Het was een reis van doorzettingsvermogen, kameraadschap en ontdekking. Van de steile paden tot de ijskoude nacht op de rand, elke uitdaging werd aangegaan met vastberadenheid en beloond met momenten van pure schoonheid.
De trektocht versterkte een eenvoudige waarheid: de grootsheid van de natuur wordt het beste gewaardeerd wanneer je hem hebt verdiend. Voor iedereen die overweegt de Mount Rinjani te beklimmen, is Johnny’s advies duidelijk: bereid je goed voor, omarm de strijd en neem de tijd om van elk moment te genieten. Het gaat immers niet alleen om het bereiken van de krater rand; het gaat om de herinneringen die onderweg worden gemaakt.
