https://www.youtube.com/watch?v=j69gVdI-h_0
De aantrekkingskracht van de Mt. Rinjani bracht drie vrienden samen, klaar om hun uithoudingsvermogen te testen en onvergetelijke herinneringen te creëren. Gewapend met een DJI Osmo Pocket 3, een nieuw stuk apparatuur dat een extra laag spanning aan hun reis toevoegde, begonnen ze aan een avontuur van meerdere dagen dat zowel hun fysieke als mentale grenzen zou uitdagen.
De Eerste Stappen: Voorbereidingen en Uitdagingen
De trek begon met een ferrytocht van Bali naar Lombok, gevolgd door een hobbelige reis naar hun homestay nabij de Sembalun Gate. De opwinding van het hiken op de Mt. Rinjani werd getemperd door zenuwen terwijl ze hun medicijnen tegen hoogteziekte innamen en genoten van het adembenemende uitzicht vanaf hun startpunt.
Bij de Sembalun Gate registreerde de groep zich en bereidde zich voor op de uitdagende klim die hen te wachten stond. Onmiddellijk werd de realiteit van de reis duidelijk. Binnen enkele minuten van het begin kroop de vermoeidheid binnen, en grappen over stoppen werden frequenter. Toch ging de groep door, langs grasende koeien en ontwijkend koeienpoep die over het pad verspreid lag. De kameraadschap en wederzijdse aanmoediging tussen wandelaars en gidsen waren essentieel om de moraal hoog te houden.
Post Een tot Drie: Uithoudingsvermogen Testen
Het bereiken van Post Een na een uur klimmen voelde als een kleine overwinning, maar de uitdagingen werden alleen maar groter. De klim naar Post Twee was steil, maar het werd beloond met een drukke lunchplek waar dragers verse, warme maaltijden serveerden. Het was bewonderenswaardig om te zien hoe de dragers tot 40 kilogram aan benodigdheden in hun slippers droegen. Deze onbezongen helden van de Mt. Rinjani zorgden ervoor dat de wandelaars alles hadden wat ze nodig hadden, van eten tot tenten, waardoor de reis iets comfortabeler werd.
De weg van Post Twee naar Post Drie bleek echter het zwaarste stuk van de dag. Het terrein werd aanzienlijk steiler en rotsachtiger, met frequente pauzes nodig om kracht te herstellen. Het besef van hoe ver ze nog te gaan hadden begon door de groep te wegen, maar het adembenemende landschap bood korte momenten van rust.
De Laatste Push naar het Basis Kamp
Bij het verlaten van Post Vier voor de Summit Campsite, stond de groep voor een reeks van zeven heuvels, elke keer steiler en meedogenlozer dan de vorige. De laatste heuvel was bijzonder uitdagend, met los zand en grind waardoor elke stap een strijd werd. Toch werd elke klim beloond met adembenemende uitzichten op de omliggende bergen en valleien, bedekt met wolken die dicht genoeg leken om aan te raken.
Aankomen bij de Summit Campsite net voor de zonsondergang was een moment van triomf. De tenten werden opgezet op strategische plaatsen met panoramisch uitzicht op de horizon. De groep bewonderde de levendige zonsondergang, de kou van de hoge hoogte in contrast met de warme kameraadschap van de andere wandelaars. Het diner was simpel maar bevredigend, met warm thee die de nodige warmte bood. Wetende dat de topwandeling hen om 2 uur ‘s nachts zou wachten, ging de groep vroeg naar bed, uitgeput maar vastberaden.
Topwandeling: Het Hoogtepunt van Volharding
De topwandeling begon in het donker, met hoofdlampen die de weg verlichtten. De klim werd verdeeld in drie delen, elk met unieke uitdagingen. Het eerste gedeelte was een steile klim, terwijl het tweede een smalle bergrug was met steile afgronden aan beide zijden. Het derde en laatste gedeelte, vaak de “dodenmars” genoemd, was een onophoudelijke klim door zandig, onstabiel terrein, waarbij elke stap als twee stappen achteruit voelde.
Ondanks de fysieke belasting, was het uitzicht op de zonsopgang vanaf de top alles waard. De zon kwam op boven een zee van wolken, verlichtend het Segara Anak-meer en de iconische vulkanische kegels van Gunung Baru Jari. De groep vierde het met foto’s en stille momenten van reflectie. Een van de wandelaars grapte dat hij nooit meer een berg zou beklimmen, een gevoel dat door velen werd gedeeld na het veroveren van de Mt. Rinjani.
Dalen naar het Segara Anak-meer en verder
De afdaling naar het Segara Anak-meer was bijna net zo uitdagend als de klim, met steile afdalingen die hun balans en uithoudingsvermogen op de proef stelden. Bij het meer genoot de groep van de surrealistische schoonheid van de omgeving. Het turquoise water en de actieve vulkaan boden een pittoresk decor voor een kort moment van rust. Van daaruit wandelden ze naar de warmwaterbronnen, waar het warme water hun pijnlijke spieren verlichtte.
Het laatste deel van de reis bracht hen door dichte regenwouden en over ruige paden naar het dorp Torean. Tegen deze tijd had de vermoeidheid zich ingesteld, maar de belofte om terug te keren naar de beschaving hield hen in beweging. Toen ze het dorp bereikten, was de aanblik van de motoren die hen naar het laatste stuk zouden brengen een welkome opluchting.
Reflecties over een Onvergetelijke Reis
Terug in hun villa, reflecteerde de groep op hun ongelooflijke reis. Hoewel de trek fysiek en mentaal veeleisend was, was het ook diep bevredigend. De adembenemende uitzichten, het gevoel van prestatie en de banden die werden gesmeed met andere wandelaars en gidsen maakten elk zwaar moment de moeite waard.
Het verhaal van deze wandelaar over het beklimmen van de Mt. Rinjani is zowel een inspiratiebron als een herinnering aan de schoonheid en de uitdagingen van de berg. Het is een verhaal van volharding, kameraadschap en de onoverwinnelijke menselijke geest, voor altijd gegraveerd in de herinneringen van degenen die zich wagen de toppen te beklimmen.
Links
