Maria, een avontuurlijke reiziger en oprichter van A World of Destinations, schuwt het niet om haar grenzen te verleggen. Bekend om haar reizen buiten de gebaande paden, besloot ze recentelijk een 2D/1N trekking naar de kraterwand van Mt. Rinjani, de iconische vulkaan van Lombok, te maken. Hoewel ze de top niet bereikte vanwege de afsluiting van de paden, blijft de ervaring in haar geheugen gegrift als een van haar meest waardevolle uitdagingen.
Een Rustige Start in Senaru
Maria’s avontuur begon met een ferrytocht van Gili Air naar Lombok, waar een gids haar naar het dorp Senaru bracht. Gelegen te midden van groene landschappen, is Senaru het traditionele startpunt voor veel trekkingavonturen. Maria’s accommodatie, hoewel eenvoudig, bood een glimp van het lokale leven. Nadat ze zich had geïnstalleerd, maakte ze van de vrije middag gebruik om de Tiu Kelep-waterval te bezoeken. Een korte wandeling van 30 minuten bracht haar naar deze adembenemende waterval, waar het water met donderend geweld naar beneden kwam vanaf 45 meter, omringd door weelderig groen. De rustige omgeving was de perfecte inleiding voor de zware trekking die voor haar lag.
Na een verfrissend diner voegde Maria zich bij haar gids voor een gedetailleerde briefing, waarin ze het reisschema leerde en haar benodigdheden inpakte. Vol ongeduld ging ze vroeg naar bed, klaar om de uitdaging aan te gaan.
Dag 1: Een Uithoudingsvermogen Test
Om 6 uur ‘s ochtends begon Maria haar dag met een kop Balinese koffie en een pannenkoek, waarmee ze zich energie gaf voor de tocht. Samen met haar gids en een kleine groep trekkers vertrok ze vanaf de ingang van Senaru, het startpunt van de klim. Het eerste stuk door het bos bood een geleidelijke stijging, wat de groep in staat stelde om te praten en zich te binden.
Het terrein werd echter snel steiler. Tegen de middag bereikte Maria met haar groep een open plek waar de dragers lunch voorbereidden: een warme maaltijd van rijst, groenten, kip en tempeh. De frisse berglucht versterkte de smaken, en de groep genoot van de pauze voordat ze verder gingen.
Het pad werd na de lunch zwaarder, met steile hellingen en losse rotsen die hun uithoudingsvermogen op de proef stelden. Naarmate de uren verstreken, klom de groep door de wolken, het zweet doorweekt van hun kleding terwijl de koele bries af en toe voor verlichting zorgde. Tegen 15:00 uur, na bijna zeven uur onophoudelijk wandelen, bereikten ze de kraterwand.
Kamperen op de Kraterwand
Uitgeput maar opgewonden keek Maria uit over het adembenemende uitzicht van de krater en het Segara Anak-meer beneden. Het vulkanische terrein, in contrast met het kalme meer, leek surreëel. De dragers zetten tenten op op de ongelijke grond terwijl Maria de ridge verkende en genoot van de omliggende toppen en valleien.
Het diner werd geserveerd toen de zon onder de horizon zakte. De maaltijd, eenvoudig maar bevredigend, smaakte als een feest na de inspanning van de dag. Toen de nacht viel, daalden de temperaturen snel, waardoor Maria zich meer aankleedde en zich terugtrok in haar tent. De sterren boven haar verlichtten de lucht als een hemelse kaart, een nederige herinnering aan de grootheid van de natuur.
Slaap was echter moeilijk te vinden. De oneffen grond en de kou sijpelden door haar slaapzak, waardoor de nacht ongemakkelijk was. Toch bleef Maria dankbaar, genietend van het voorrecht om de nacht aan de rand van een vulkaan door te brengen.
Dag 2: Zonsopgang en Afdaling
De volgende ochtend werd Maria wakker van het zachte gepraat van de andere trekkers en ritste haar tent open om een lucht te zien die in roze en paarse tinten was geschilderd. De zonsopgang boven Mt. Rinjani was magisch, met de omliggende toppen die zich aftekenden tegen de gloeiende horizon.
Na het ontbijt begon de groep aan de afdaling. Hoewel het bergafwaarts was, was de tocht allesbehalve makkelijk. Losse gravel en zanderige paden maakten de voetsteunen onbetrouwbaar, en Maria merkte vaak dat ze meer naar beneden schoof dan dat ze liep. Het pad slingert door diverse landschappen, van kale vulkanische rotsen tot weelderige tropische bossen vol leven.
Tegen de middag bereikten ze het beginpunt van het pad, uitgeput maar triomfantelijk. Maria genoot van een laatste maaltijd met haar groep voordat ze terugkeerde naar Senaru voor een broodnodige douche. Een auto wachtte op haar om haar naar Kuta te brengen, waarmee haar avontuur eindigde.
Reflecties over Mt. Rinjani
Hoewel ze de top niet bereikte, was Maria’s 2D/1N trekking naar de kraterwand een transformatieve ervaring. De fysieke eisen, gecombineerd met de adembenemende uitzichten, stelden haar uithoudingsvermogen op de proef en beloonde haar vastberadenheid. Terwijl ze terugdacht aan haar reis, deelde Maria een advies voor toekomstige avonturiers: “Het beklimmen van Mt. Rinjani gaat niet alleen om het bereiken van de bestemming – het gaat om de reis en de lessen die onderweg worden geleerd.”
Voor degenen die op zoek zijn naar avontuur en een kans om verbinding te maken met de pure schoonheid van de natuur, biedt het beklimmen van Mt. Rinjani een ervaring als geen ander. Maria’s verhaal is een getuigenis van de uitdagingen en overwinningen die komen met het omarmen van het onbekende.
