Sandra Rosenau, een avontuurlijke reiziger en milieu-advocaat, waagde zich aan een van de meest uitdagende trektochten van Indonesië: de 3D/2N Mt. Rinjani Torean/Senaru route. Bekend om zijn ruige terrein en adembenemende uitzichten, bracht deze trek Sandra tot haar grenzen, terwijl ze haar diep respect voor de natuur en duurzaam reizen bevestigde.
Dit is het verhaal van haar onvergetelijke reis.
Dag 1: Van het Dorp Torean naar het Segara Anak Meer
Sandra’s avontuur begon in Torean, een pittoresk dorpje op de noordelijke hellingen van de Mt. Rinjani. Het vroege ochtendlicht filterde door de weelderige bomen terwijl ze haar gids en dragers ontmoette. Vol enthousiasme en een beetje zenuwen begon Sandra aan het pad, dat uiteindelijk zou stijgen van 600 meter boven zeeniveau naar het Segara Anak Meer op 2.000 meter.
Het eerste stuk was betoverend. De Torean Canyon onthulde zijn dramatische kliffen en watervallen die naar beneden stortten, en schilderde een beeld van natuurlijke schoonheid die onberoerd leek door de tijd. Sandra bewonderde de interactie tussen de ruwe rotswanden en het weelderige groen, een aanblik die haar vermoeide benen nieuw leven inblies. Het pad was echter allesbehalve een ontspannen wandeling. Los zand en smalle paden vereisten constante focus, vooral voor Sandra, die toegaf een angst voor hoogtes te hebben. Het kalmeerende vertrouwen van haar gids hielp haar om de gevaarlijke secties te navigeren.
Rond het middaguur stopte de groep voor een stevige lunch, bereid door de dragers, wiens kracht en vaardigheid Sandra in verwondering achterlieten. “Ze 60 kilogram dragen over dit onverbiddelijke terrein, vaak in slippers, was een eerbetoon,” reflecteerde ze later.
Na de pauze werd de trek steiler, wat elke gram van Sandra’s wilskracht vereiste. Toch, toen de rand van de krater in zicht kwam, werd haar vermoeidheid vervangen door pure verwondering. Het Segara Anak Meer schitterde onder de late middagzon, zijn kalme wateren reflecteerden de omliggende pieken. In de buurt was de actieve vulkaan Mount Barujari, die een lichte rookpluim uitstootte – een herinnering aan de brute kracht onder de aarde.
De dag eindigde met een verkwikkend bad in een natuurlijke warmwaterbron met uitzicht op de canyon. Sandra beschreef het als “een luxe midden in een zware avontuur.” Verkwikt trok ze zich terug in haar tent, verscholen onder een sterrenhemel.
Dag 2: Het Beklimmen van de Krater Rand
De tweede dag begon met het eerste ochtendlicht. Het meer glinsterde in de zachte gloed van de zonsopgang, wat Sandra inspireerde om de steile klim aan te gaan. Het pad van het meer naar de Senaru Krater Rand was net zo ontmoedigend als het lonend was. Losse vulkanische as maakte elke stap een inspanning, maar Sandra vond haar ritme met behulp van wandelstokken die ze had gehuurd bij haar trekkingbedrijf.
Onderweg bood de natuur momenten van rust. Sandra spotte speelse langstaartmakaken en zelfs een zeldzame ebbenhouten blad-aap die door de bomen schoot. Deze ontmoetingen, zei ze, waren een herinnering aan de kwetsbaarheid van de wildernis en het belang van duurzaam wandelen.
Naarmate de groep hoger klom, werd het terrein steeds uitdagender, met bijna verticale secties die zowel handen als voeten vereisten om te navigeren. Sandra’s gids, Fahmi, was een kalmerende aanwezigheid, die haar hielp een stevige voet te vinden op de gladde rotsen en haar zelfvertrouwen een boost gaf. “Op een gegeven moment hield hij letterlijk mijn hand vast toen we een gevaarlijke helling afdaalden,” herinnerde ze zich.
Het bereiken van de Senaru Krater Rand voelde als een ongelooflijke prestatie. Het panoramische uitzicht reikte verder dan het Segara Anak Meer tot de verre Gili-eilanden en Bali’s Mount Agung. De zonsondergang boven de Straat van Lombok was een spektakel dat Sandra nooit zou vergeten, de lucht schilderend in oranje en roze tinten. Die nacht, gewikkeld in lagen tegen de kou, viel ze in slaap onder een sterrenhemel.
De laatste dag was allemaal afdalingen
een uitputtende test voor Sandra’s knieën en quads. Het pad van de krater rand naar Senaru Village was steil en rotsachtig, wat zorgvuldige navigatie vereiste. Sandra gleed vaak uit, maar haar gevoel voor humor veranderde de tegenslagen in een luchtige competitie met een andere wandelaar. “Wie het vaakst viel, won, en ik ben trots te zeggen dat ik de prijs heb gewonnen,” grapt ze.
De afdaling leidde door dichte tropische bossen, die welkome schaduw boden van de zon. Vogels en vlinders fladderden door het loof, wat momenten van sereniteit toevoegde aan de zware tocht. Tegen de tijd dat Sandra Senaru Village bereikte, was ze fysiek uitgeput, maar emotioneel opgewonden. De finishlijn overgaan voelde als een overwinning op zowel de berg als op zichzelf.
Duurzaamheid en Reflectie
Sandra’s trek was niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een getuigenis van haar toewijding aan duurzaam reizen. Het trekkingbedrijf volgde een strikte “laat alleen voetafdrukken achter”-beleid, waarbij niet alleen hun eigen afval werd verwijderd, maar ook het afval van anderen. Voor elke wandelaar werd er een boom geplant tijdens het regenseizoen, een gebaar dat Sandra enorm waardeerde.
Reflecterend op haar reis beschreef Sandra de 3D/2N Torean/Senaru trek als een van de zwaarste maar meest lonende ervaringen van haar leven. “Wandelen op de Mt. Rinjani gaat niet alleen om de top bereiken of de krater rand,” zei ze. “Het gaat om elk moment daartussen—elke strijd, elk adembenemend uitzicht en elke verbinding met de mensen die het mogelijk maakten.”
Voor degenen die de trek overwegen, is Sandra’s advies simpel: Wees voorbereid, neem je tijd, en laat de berg zijn magie onthullen.
