https://www.youtube.com/watch?v=rHHgZnqA-4s
Amy en haar wandelmaatje gingen de uitdaging aan om de Crater Rim Trek op Mount Rinjani te overwinnen, een van de meest iconische avonturen van Indonesië. Ze kozen voor de twee-daagse, één-nacht hike met als doel de rand van de Senaru-krater te bereiken en de spectaculaire uitzichten te aanschouwen van het vulkanische meer en de miniatuurvulkaan. Hun keuze was zowel een kwestie van ervaring als het aangaan van de uitdagingen van het wandelen op Mount Rinjani.
Voorbereiding en het Begin van de Reis
De reis begon met veel enthousiasme terwijl ze hun essentiële spullen voor de trek inpakten. Ze verbleven in een hotel in Lombok, waar ze hun tassen zorgvuldig organiseerden en onnodige items opbergden om hun last voor de trek te verlichten. Amy merkte het gewicht van hun dagrugzakken op, in de hoop dat de dragers een deel van de last zouden verlichten.
Bij aankomst in Senaru, het startpunt van de trek, was de spanning voelbaar. Het plan was simpel: naar de rand van de krater klimmen, een nacht kamperen en de volgende dag afdalen. Het eerste stuk werd gekarakteriseerd door weelderige bossen en milde hellingen, waardoor ze zich konden acclimatiseren terwijl ze genoten van de levendige groene omgeving.
De Eerste Stop en Lunch bij Positie Twee
Hun eerste stop bij Positie Twee was een welkome pauze. Dragers van verschillende trekkinggroepen hadden al kookstations opgezet, waardoor de lucht gevuld was met de geur van tofu, tempeh en vers gebakken groenten. Het paar verwonderde zich over hoe zo’n voedzame maaltijd in de bergen kon worden bereid, een bewijs van de vaardigheid en efficiëntie van de dragers.
Terwijl ze van hun maaltijd genoten, hielden ze een oogje in het zeil voor de ondeugende apen die bekend staan om het stelen van voedsel. De lunchplek was een bruisend centrum van trekkers en gidsen, wat een moment van kameraadschap bood voordat de moeilijkheidsgraad van het pad toenam.
De Klim Wordt Intenser: Van Positie Drie naar het Kamp
Toen ze het bos achter zich lieten, begon het terrein te veranderen. Het weelderige bladerdak maakte plaats voor rotsachtige paden en de wandeling werd steiler en uitdagender. Het stoffige en gladde pad zorgde ervoor dat Amy struikelde, een herinnering aan de fysieke eisen van de trek. Ze gingen door, elke stap bracht hen dichter bij hun doel.
Amy beschreef het landschap als iets uit The Lord of the Rings, met zijn ruige schoonheid en surreële uitzichten. De zichtbare tenten in de verte gaven hen nieuwe energie naarmate ze de rand van de krater naderden.
Aankomst bij het Kamp op de Krater Rim
Aankomen bij het kamp was een triomfantelijk moment. Hun tent, al opgezet door de dragers, stond op de rand van de krater en bood een panoramisch uitzicht over het Segara Anak-meer en de miniatuurvulkaan erin. Ze namen even de tijd om mee te helpen met een initiatief voor het opruimen van afval, een doordachte inspanning van hun trekkingbedrijf om de ongerepte schoonheid van de berg te behouden.
Toen ze naar de rand van de krater gingen, stonden ze versteld van het uitzicht. Wolken dreven over de krater en verhulden gedeeltelijk de torenhoge top van Mount Rinjani in de verte. Ze voelden diepe dankbaarheid voor het kiezen van deze trek, verwonderd over de onmiskenbare kracht van het omliggende landschap.
Een Gezellige Avond: Zonsondergang en Diner
Toen de zon onderging, veranderde de lucht in gouden en roze tinten, wat een magische gloed over de krater wierp. Terug in het kamp werden ze getrakteerd op gebakken bananen met chocolade, gevolgd door een warm diner van curry en rijst. Ondanks hun vermoeidheid maakten de eenvoudige geneugten van warm eten en goed gezelschap het moment onvergetelijk.
De avond eindigde met hen in hun tent, terwijl ze terugdachten aan de prestaties van de dag. Hoewel ze niet naar de top waren geklommen, voelde de schoonheid van de krateromtrek als een welverdiende prestatie.
De Afdaling: Dag Twee
Na een rustgevende nacht begonnen ze aan hun afdaling. Het steile, rotsachtige pad dat ze de vorige dag hadden beklommen, daagde hen nu uit in omgekeerde richting. Ze passeerden opnieuw Positie Twee, waar ze genoten van een laatste maaltijd met de dragers die zo belangrijk waren voor hun reis. Amy verwonderde zich over hun kracht, aangezien ze elk meer dan 20 kilogram droegen, inclusief een watermeloen die ze bij de lunch hadden genoten.
De afdaling bood momenten van reflectie. Ze ontmoetten zeldzame ebony-bladapen langs de weg, een hoogtepunt van de reis. De trek, hoewel veeleisend, was op manieren die ze niet hadden voorzien, belonend.
Een Bitterzoet Einde
Terug bij de poort voelden ze een mix van opluchting en trots. De reis was uitdagend geweest, maar het had hun waardering voor de natuurlijke schoonheid van Indonesië en de dragers die dergelijke avonturen mogelijk maken, verdiept. Bij hun terugkomst in het hotel werden ze begroet door een onverwachte aardbeving, een herinnering aan het dynamische en steeds veranderende landschap dat ze zojuist hadden verkend.
Terwijl ze zich voorbereidden op hun volgende avontuur, kon Amy niet anders dan reflecteren op de adembenemende uitzichten en het gevoel van voldoening dat komt bij het overwinnen van de eigen grenzen. De Crater Rim Trek was niet alleen een wandeling; het was een ervaring die een onuitwisbare indruk op hun herinneringen had achtergelaten.
Links
