https://www.youtube.com/watch?v=ISHRXlLiook
De reis naar de top van de Mount Rinjani is zelden rechtlijnig, en voor deze groep avonturiers was het een onvergetelijke mix van uitdagingen, triomfen en adembenemende uitzichten. Met een camera in de hand en een open geest legden de wandelaars de rauwe schoonheid en de onverbloemde realiteit vast van het drie dagen en twee nachten durende trektocht naar de Mount Rinjani.
Dag 1: Mist, Vliegen en Slippers
Het avontuur begon met een mengeling van zenuwachtige opwinding en een gebrek aan voorbereiding. Beslissen om de Mount Rinjani te beklimmen met slechts een dag opgave liet de groep haastig rondrennen om benodigdheden in te slaan en zich mentaal voor te bereiden op de uitdaging. Hun gids, een ervaren expert die de berg meer dan 400 keer had beklommen, verzekerde hen dat ze in goede handen waren, hoewel ze al snel merkten dat zelfs de dragers in eenvoudige slippers de berg beklommen – een bescheiden gezicht terwijl zij worstelden met hun eigen uitrusting.
De eerste uren waren gevuld met steile klimpartijen, vulkanisch zand en zwermen vliegen. Ze stopten voor een snelle lunch en bewonderden de dramatische weersverandering toen dikke wolken zich aandikten. De groep begon het ritme van de bergen van Lombok te begrijpen: zonnige ochtenden en mistige middagen die de belofte van regen met zich meebrachten.
Toen ze hun eerste kamp op 2.800 meter bereikten, waren ze uitgeput maar opgewonden. De mist trok net op om de adembenemende omgeving te onthullen. Terwijl de wind aanwakkerde, schuilden ze in een verrassend schone en ruime tent, in afwachting van een vroege topklim om 2 uur ‘s ochtends.
Dag 2: Van het Basis Kamp naar de Top
De alarmen van de groep gingen af voor zonsopgang, en een slapeloze nacht maakte plaats voor de kille realiteit van een poging om de top te bereiken. Gewapend met thee, koekjes en lagen kleding, gingen ze de duisternis van de ochtend in. De klim naar de top was zwaar. Vulkanisch zand zorgde ervoor dat elke stap voelde als twee stappen vooruit en één stap achteruit. De smalle paden, steile afgronden en de snijdende wind testten hun doorzettingsvermogen.
Toen de zon opkwam, smolt de vermoeidheid weg. Het uitzicht vanaf de top – het kratermeer van de Mount Rinjani, dat het ochtendlicht weerspiegelde, het hoogste meer van Indonesië – maakte elke moeite de moeite waard. “Het was het mooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien,” zei een wandelaar, die de gedeelde bewondering van het moment samenvatte. Ze stonden versteld van de uitzichten op de Gili-eilanden, Bali en zelfs hun vertrekpunt in Mataram in de verte.
De afdaling van de top bleek even moeilijk te zijn, met los zand dat verschillende mini-lawines veroorzaakte. De groep hanteerde een mix van gecontroleerd glijden en zorgvuldige stappen, hun benen werkten nauwelijks mee na uren klimmen. Halverwege de ochtend keerden ze terug naar het kamp, pakten snel in en gingen verder op hun reis naar het kratermeer.
Middagrust: Het Kratermeer en de Warmwaterbronnen
De afdaling naar het kratermeer bracht een verandering in het tempo. De groep trok door weelderige valleien, stak rivieren over en stond versteld van watervallen die langs de berghellingen naar beneden stortten. Toen ze eindelijk het kratermeer bereikten, werden ze begroet door het turquoise water en de warme damp van de nabijgelegen warmwaterbronnen.
De warmwaterbronnen waren een hoogtepunt en boden broodnodige verlichting voor hun vermoeide lichamen. “Het overtrof alle verwachtingen,” merkte een van de wandelaars op. De groep bracht tijd door met weken in het mineraalrijke water, hun geest werd opgepept door de natuurlijke warmte en de sereniteit van de plek.
Dag 3: De Terugreis
De laatste dag was zowel een fysieke als mentale test. Met de top en het kratermeer achter zich, stond de groep voor een ontmoedigende klim terug naar de rand van het pad voordat ze afdaalden het dichte bos in. De steile paden en het losse terrein vertraagden hun voortgang, maar de gedachte aan het voltooien van hun reis hield hen gemotiveerd.
Toen ze het begin van het pad naderden, maakte het bos plaats voor open paden en de lucht werd warmer. Ze passeerden lokale dragers en andere wandelaars, waarbij ze knikte van wederzijds respect. Toen ze uiteindelijk bij de poort aankwamen, waren hun benen moe, maar hun harten vol.
Reflectie op de Reis
De trekking naar de Mount Rinjani was meer dan alleen een fysieke uitdaging. Het was een ervaring die de wandelaars verbond met de natuur en de lokale cultuur. De aanblik van dragers die zware lasten in slippers droegen, de smaak van vers gekookte maaltijden op grote hoogte, en de onwankelbare vriendelijkheid van hun gidsen lieten een onuitwisbare indruk achter op hun reis.
Van de adembenemende zonsopgang op de top tot de herstellende warmwaterbronnen bij het kratermeer, bleek het beklimmen van de Mount Rinjani een avontuur vol hoogte- en dieptepunten te zijn. “We wisten dat we Lombok niet konden verlaten zonder de Mount Rinjani te beklimmen,” zei een van hen, een gevoel dat de blijvende aantrekkingskracht van deze majestueuze vulkaan vastlegt.
Links
