Voor Joe en Alicia, ervaren reizigers en het duo achter Miles Less Traveled, was de gedachte aan het beklimmen van een berg ontmoedigend. Toch, toen hun reis hen naar Lombok, Indonesië bracht, konden ze de roep van de Mount Rinjani niet weerstaan. De torenhoge vulkaan stond zowel voor een uitdaging als een belofte van adembenemende uitzichten, en hun beslissing om deel te nemen aan een 2D/1N Summit Trek naar de Mount Rinjani bleek een van hun meest lonende avonturen te zijn.
De Beslissing om de Mount Rinjani aan te Paken
Joe en Alicia waren geen onbekenden met fysieke activiteiten; ze waren in training voor een halve marathon, maar de klim naar de Mount Rinjani was iets heel anders. Na uitgebreid onderzoek besloten ze de summit trek te laten varen en in plaats daarvan te mikken op de kraterwand op 2.641 meter. De tweedaagse reis leek het perfecte middenpad, met zowel de fysieke uitdaging als de spectaculaire uitzichten die ze zochten. Om hun ervaring zo soepel mogelijk te maken, zochten ze een trekkingbedrijf dat aansloot bij hun waarden. Na het doorleiden van recensies en het prioriteren van milieuvriendelijkheid, vonden ze een groep die beloofde geen afval achter te laten en ook een privé-gids en dragers aanbood om de benodigdheden te dragen. Voelend dat ze goed voorbereid waren, maar toch een beetje zenuwachtig, richtten ze hun blik op de kraterwand.
Een Nieuwe Route en een Moeilijke Keuze
De trek begon vroeg in het dorp Senaru, waar Joe en Alicia hun gids en dragers ontmoetten. De groep vertrok door het dichte oerwoud, en het eerste stuk—gekenmerkt door zachte hellingen en schaduwrijke paden—bodemde hen voor de uitdaging die voor hen lag. Het stel verwonderde zich over de vochtige, weelderige omgeving, maar toen ze het eerste controlepunt bereikten, begon de steilte van de klim zich duidelijk te maken. Elk stuk van het pad bracht nieuwe obstakels. Tussen Positie 2 en 3 werd de luchtvochtigheid ondraaglijk, en de helling vereiste steeds meer inspanning. Tegen de tijd dat ze Positie 3B bereikten, maakte het oerwoud plaats voor een rotsachtig, zanderig terrein. De zon was nu meedogenloos, en de lucht werd koeler naarmate de hoogte toenam. Joe en Alicia maakten regelmatig een pauze om hun zonnebrandcrème opnieuw aan te brengen en hun adem te herpakken. Het laatste stuk naar de kraterwand was het zwaarst. Het pad werd een steile, glibberige helling van losse stenen. Joe glipte meerdere keren, terwijl Alicia zich zwaar op haar trekkingstokken leunde om het evenwicht te bewaren. Het constante aanmoedigen van hun gids hield hen in beweging, en na bijna zeven uur bereikten ze de rand van de krater.
Een Avond boven de Wolken
Het uitzicht vanaf de kraterwand nam de adem van Joe en Alicia weg. De turquoise uitgestrektheid van het Segara Anak-meer lag genesteld in de caldera, omringd door steile vulkanische wanden en gekroond door de babyvulkaan die uit de diepte oprijst. Terwijl de zon naar de horizon zakte, werden ze getrakteerd op een onvergetelijke scène: de gouden gloed van de zonsondergang die Bali en de Gili-eilanden in de verte verlichtte. Hun kamp was gelegen aan de rand van de krater, met panoramische uitzichten op het omliggende landschap. Ondanks hun vermoeidheid konden Joe en Alicia het niet laten om foto’s te maken en zich te verbazen over hun prestatie. De dragers bereidden een stevige maaltijd, inclusief popcorn om van te genieten terwijl ze het landschap in zich opnamen. Toen de temperatuur daalde, trokken ze alles aan wat ze hadden en nestelden zich in hun tent voor een koude nacht onder de sterren.
Dag 2: De Afdaling
De volgende ochtend werden Joe en Alicia wakker met stijve spieren en de voldoening dat het moeilijkste deel achter hen lag. De afdaling begon bij zonsopgang, met het stel dat hun stappen door het rotsachtige terrein terugvolgde. Hoewel het bergafwaarts trekken minder belastend was voor hun longen, was het zwaar voor hun knieën. Alicia leunde op haar trekkingstokken om zichzelf in de glibberige secties stabiel te houden, terwijl Joe de losse stenen als een constante uitdaging ervoer. Terwijl ze de jungle in afdaalden, steeg de temperatuur en omhulde de bekende vochtigheid hen. Ze maakten bij elk controlepunt een pauze om te hydrateren en rusten, dankbaar voor de snacks die door de dragers werden verstrekt. Toen ze het begin van het pad bereikten, trilden hun benen, maar hun geest was hoog.
Reflecties op een Trekking die hun Reis Definieerde
Als ze terugkijken, beschrijven Joe en Alicia de trek als zowel fysiek veeleisend als emotioneel vervullend. De Kraterwand Trek bood hen de kans om hun grenzen te verleggen en een van de meest verbluffende landschappen te ervaren die ze ooit hadden gezien. Het moment dat ze op de rand stonden, kijkend naar het Segara Anak-meer en de verre eilanden, maakte elke stap de moeite waard. Het stel kreeg ook een dieper waardering voor de dragers en gidsen die de trek mogelijk maakten. Met gemak zware lasten dragend en verse maaltijden bereidend, was de toewijding van hun team inspirerend. Joe en Alicia zorgden ervoor dat ze royaal fooi gaven, omdat ze het immense werk erkenden dat nodig was om hun reis te ondersteunen. Voor degenen die de trek overwegen, gaf het duo een paar tips: onderzoek trekkingbedrijven grondig, pak warme kleding in voor de koude nachten bij de krater en neem trekkingstokken mee om de steile, rotsachtige paden te navigeren. Bovenal moedigden ze andere reizigers aan om de uitdaging aan te gaan. Zoals Joe zei: “De trek maakte ons bang, maar op de rand staan, het was het allemaal waard.” De trek naar de kraterwand van de Mount Rinjani werd een bepalend moment in de reizen van Joe en Alicia, die hen herinnerde aan de beloningen die komen met het verlaten van hun comfortzone. Voor dit avontuurlijke stel liet de vulkaan een blijvende indruk achter—en een verhaal dat ze de komende jaren zullen vertellen.
