https://www.youtube.com/watch?v=7zJ4O8pcM-w
De berg Rinjani, met zijn imposante aanwezigheid en uitdagende paden, trekt avonturiers van over de hele wereld aan. Voor één stel werd deze majestueuze top het decor van hun meest veeleisende en lonende expeditie tot nu toe – een driedaagse, twee nachten durende trek die hun grenzen op de proef stelde en hen onvergetelijke herinneringen opleverde.
De Avontuur Beginnen
De reis begon met opgewonden verwachtingen terwijl het duo zich voorbereidde om naar de op één na hoogste actieve vulkaan van Indonesië te wandelen. Ze kozen voor een volledige expeditie en planden om drie dagen in het domein van de vulkaan door te brengen, met twee overnachtingen in tenten. Een toegewijd ondersteunend team vergezelde hen: een ervaren gids en twee geweldige dragers die verantwoordelijk waren voor het dragen van essentiële voorraden zoals voedsel, drank en kampeeruitrusting.
De avond voor de beklimming ondergingen ze een gezondheidscontrole, inclusief bloeddrukmetingen, wat de ernst van de onderneming onderstreepte. “Ik word steeds gezonder,” zei een van hen met een mengeling van humor en anticipatie. Ze waren zich volledig bewust van de 2.800 meter verticale klim die hen te wachten stond en vulden hun energie aan met een stevig ontbijt – elke calorie zou tellen op het uitdagende pad naar de top.
Dag 1: Van Sembalun Village naar de Kraterkam
Vertrekkend uit Sembalun Village onder de ochtendzon, begon hun acht uur durende trektocht. Het beginpad was voorzien van rustplaatsen, die een kans boden om te hydrateren en de veranderende landschappen in zich op te nemen. Bij een natuurlijke waterbron stuitten ze op hun eerste test van vertrouwen en avontuur. Het water, hoewel drinkbaar, had een vreemde geur. Denkend aan een lokale uitdrukking, “Je weet het pas als je het probeert,” besloten ze hun dorst te lessen, in de hoop dat hun maag het zou accepteren.
Na twee uur bereikten ze Positie 2, een druk gebied dat op een klein dorp leek. Hier zagen ze de vindingrijkheid van lokale verkopers die alles verkochten, van ananas en watermeloen tot snacks en drankjes – zelfs een bakso (soep met gehaktballen) kraam. De prijzen waren iets hoger vanwege de hoogte en de moeite die nodig was om de goederen de berg op te krijgen, maar het steunen van de lokale bevolking was iets waar ze graag aan bijdroegen.
De reis ging verder naar Positie 3, waar het terrein dramatisch begon te veranderen. Ze trokken door grasvelden en navigeerden over paden nabij kliffen die waren ontstaan door de aardbeving van 2018 op Lombok. Toen ze Positie 3 bereikten, kwamen ze weer samen met hun dragers, die druk bezig waren met het voorbereiden van een geweldige lunch. Het aanbod overtrof hun verwachtingen – vers gekookte gerechten die de broodnodige energie gaven. Het stel uitte enorme dankbaarheid en merkte op: “Dit is een service waar we zelfs niet van hadden gedroomd.”
De Steile Klim naar de Kraterkam van Sembalun
Nieuwsgierig naar de ervaring van de dragers, probeerden ze zelf de zware lasten te dragen. Struggled onder het gewicht kregen ze een nieuw respect voor deze “helden” die moeiteloos 35 kilogram de berg op droegen in slippers.
De reis van Positie 3 naar Positie 4 markeerde het begin van de steilere klim. Het pad werd uitdagender, maar de aanmoedigingen van hun gids en de kameraadschap tussen hen hielden de geest hoog. Toen ze Positie 4 bereikten, bevonden ze zich op 2.100 meter boven zeeniveau, en het was een verrassing om hier nog winkels te vinden die snacks verkochten – een bewijs van de toewijding van de lokale bevolking.
De laatste inspanning naar de Kraterkam van Sembalun was het meest veeleisend. Met een verticale stijging van 500 meter over slechts 1,3 kilometer, werd het pad een echte test voor hun uithoudingsvermogen. Elke stap bracht hen dichter bij hun eerste camping, en de zichtbare tenten bij de kraterkam gaven hen een gevoel van voldoening.
Kamperen Boven de Wolken
Hun camping was niets minder dan luxueus voor een bergsetting. Uitgerust met dikke matrassen, warme slaapzakken geschikt voor minus tien graden en zelfs kussens, vestigden ze zich in hun “vijfsterren” accommodatie. Terwijl de zon onderging, genoten ze van een hete curry die door hun dragers was bereid, verwonderd over hoe zo’n maaltijd onder dergelijke omstandigheden kon worden klaargemaakt.
Hoewel de zonsondergang werd verduisterd door wolken, onthulde de nachtelijke lucht later een tapijt van sterren – misschien wel het meeste dat ze ooit hadden gezien. Het stel trok zich vroeg terug, wetende dat ze om 01:40 uur zouden moeten opstaan voor de topklim.
Dag 2: De Top Bereiken
Het vroege ochtendbelletje werd verzacht door een “ontbijt voor kampioenen” dat chocolade bevatte – een snelle energiebron voor de zware klim die hen te wachten stond. Met hoofdlampen op hun hoofden, begonnen ze hun klim in de duisternis.
De klim naar de top op 3.726 meter was opgedeeld in drie delen. Het eerste deel was te doen, maar toen ze de kraterkam op 3.000 meter bereikten, steeg de moeilijkheidsgraad aanzienlijk. Het laatste stuk was het meest uitdagend – een 45-graden helling bedekt met losse rotsen en zand. Elke twee stappen vooruit resulteerden in één stap achteruit.
Om het nog moeilijker te maken, bevonden ze zich in een koude, vochtige wolk met sterke winden. De zichtbaarheid daalde, en de ijzige omstandigheden testten hun doorzettingsvermogen. Ondanks deze obstakels gingen ze door en bereikten de top. “We vochten met al onze krachten en kwamen toch boven,” vertelden ze. Hoewel de panoramische uitzichten beperkt waren door het weer, was het gevoel van prestatie enorm.
De afdaling van de top begon, en de lucht klaarde op, waardoor ze een kort maar adembenemend uitzicht kregen op de caldera en de omliggende landschappen. Ze namen de schoonheid in zich op, dankbaar voor zelfs een kort moment van het uitzicht waarvoor ze zo hard hadden gewerkt.
De Torean Route Kiezen en een Gastvrije Warmwaterbron
Oorspronkelijk van plan om de Senaru Kraterkam te bezoeken, besloten ze hun route te veranderen vanwege ongunstige weersvoorspellingen. Ze kozen voor de Torean route en begonnen hun afdaling naar het Segara Anak Meer. Het pad was steil en vereiste zorgvuldige navigatie over grote rotsen – een andere soort uitdaging dan de zanderige hellingen van de top.
Toen ze het meer bereikten, werden ze begroet met een aanblik die elke stap de moeite waard maakte. Het turquoise water van Segara Anak, gelegen binnen de caldera, werd omlijst door de actieve vulkanische kegels van de berg Barujari. Lokale vissers bevonden zich aan de oevers, en de serene omgeving bood een vredige achtergrond voor hun lunch.
Hun gids leidde hen naar een privé-camping, compleet met hun eigen warmwaterbron – een natuurlijke jacuzzi met water op een perfecte temperatuur van 38 graden Celsius. Zittend in het zwavelhoudende water voelden ze hun vermoeidheid wegsmelten. “Na 3.000 verticale meters te hebben gewandeld zonder ooit een douche te nemen, is dit meer dan welkom,” vertelden ze, terwijl ze genoten van de welverdiende ontspanning.
Dag 3: De Schoonheid van de Torean Vallei
Na een rustgevende slaap van 11 uur, bereidden ze zich voor op de laatste dag – een negen kilometer lange wandeling die acht uur zou duren. De Torean Vallei ontvouwde zich voor hen, en onthulde enkele van de mooiste landschappen van hun gehele reis. Hoge groene hellingen, watervallen die naar beneden stortten en de grandeur van de vallei lieten hen sprakeloos achter.
Een hoogtepunt van de dag was de Penimbungan Waterval, de grootste in de vallei, die ze na vier uur wandelen bereikten. Het pad leidde hen toen door dicht tropisch bos – een uitdagend, modderig stuk dat hun resterende energie op de proef stelde. Na twee vermoeiende uren kwam het bos tot een einde en kwamen ze in fruittuinen terecht, wat betekende dat ze het einde van hun trek naderden.
Triomfantelijke Aankomst en Reflectie
Bij het bereiken van Torean Village voelden ze zich overweldigd door een gevoel van voldoening. Ze werden begroet door hun ondersteunende team, en hun dankbaarheid was oprecht. “Zonder deze mensen hadden we de top van deze geweldige berg nooit gehaald,” erkenden ze, waarbij ze de onmisbare rol van hun gids en dragers benadrukten.
Terugkijkend op hun avontuur voelden ze een mix van uitputting en blijdschap. De trek had hen fysiek en mentaal uitgedaagd, maar had hen ervaringen en uitzichten gebracht die maar weinigen ooit zullen meemaken. Van de uitdagende klim naar de top tot de ontspannende warmwaterbronnen en de adembenemende Torean Vallei, elk moment was buitengewoon.
Laatste Gedachten
Voor dit avontuurlijke stel was het wandelen naar de top van de Rinjani meer dan alleen het bereiken van een top – het ging om de reis, de mensen die ze ontmoetten en de natuurwonderen die ze onderweg tegenkwamen. Hun keuze om de minder bezochte Torean-route te nemen voegde een unieke dimensie toe aan hun ervaring, die de diverse schoonheid van de berg liet zien.
Toen ze afscheid namen van de berg Rinjani, wisten ze dat de herinneringen en lessen van deze expeditie voor altijd bij hen zouden blijven. “We hopen dat we je hebben laten zien wat je kunt verwachten als je de Torean-route kiest,” zeiden ze, terwijl ze anderen aanspoorden om hun eigen Rinjani-avontuur aan te gaan.
Links
